I scrawl...
my inner thoughts...
I never thought that I would feel something like this.
well, not to Kim of all the people.
Hindi ko alam kung nabawasan ba ang pagiging true friend ko sa pag give up kong ito sakaniya.
Pero kasi... what else could I do?
She's so out of hand, no one could handle her anymore.
Kakausapin ko siya? Pagsasabihan?
What's the use kung hindi naman niya pakikinggan alinman sa mga yun?
Sasabihin pa niyang
"madali sa inyong sabihin yan kasi wala kayo sa sitwasyon ko."
For Pete sake! e kahit ano namang sabihin namin sa kaniya mahirap kasi wala rin siya sa sitwasyon namin. at sobrang sarado na ang pag-iisip niya sa opinyon ng iba.
I remember being so much in love.
I remember being hurt so much.
But I don't remember being this
stupid.
Yung tipong sinasampal na sa mukha mo na katangahan yung ginagawa mo yet you're still doing it.
Ganun siya. Nakakainis diba?
And then she'll come to me, iiyak iyak.
E at the first place, pumayag siyang paiyakin nung taong yun kung tao man nga siyang maituturing.
ang mas nakakainis pa dito, pinagtanggol mo na...
Ipinahiya ka pa.
Yung araw-araw niyang pagdakdak tungkol sa problema niya sa lalaking yun?
I can bear that.
Yung pagbabalewala niya sa feelings naming mga kaibigan niya, kung may problema rin ba kami?
I can tolerate that.
Pero yung sobrang pagyuyurak sa pagkatao niya at hinihayaan niya yun?
That I can't live with.
Sawang sawa na ko. Pagod na pagod na ako.
Ang
hirap palang magpaka
bestfriend sa taong hindi naman nagpapakabestfriend sayo.
yuumeixxxdotblogspotdotcom
PROFILE
Post Title:
